پروژه جادوگر بلر (1999)، یک فیلم ترسناک مستقل و کم هزینه توسط ادواردو سانچز و دنیل مایریک، موفقیت مالی زیادی داشت. این فیلم که تنها با بودجه 35000 دلاری فیلمبرداری شد، بدون هیچ ستاره بزرگ یا جلوه های ویژه، با استفاده از تکنیک های بازاریابی مدرن و تبلیغات آنلاین، 248 میلیون دلار فروخت. اگرچه در مقیاس یک میلیارد دلاری جورج لوکاس پیش درآمد سه گانه جنگ ستارگان نیست، پروژه جادوگر بلر از نظر درصد ناخالص، به عنوان سودآورترین فیلم تمام دوران شناخته شد.
موفقیت Blair Witch به عنوان یک پروژه مستقل در میان معدود استثناها باقی مانده است، و کنترل استودیوهای The Big Five بر ساخت فیلم تا دهه 1990 ادامه یافت. شش شرکت بزرگ همگی از یک دوره گسترش در دهه 1990 برخوردار بودند. آنها هر کدام راه های مختلفی را برای تطبیق با افزایش هزینه ها در صنعت فیلم، به ویژه افزایش دستمزد ستاره های سینما که توسط عوامل قدرتمند هدایت می شد، توسعه دادند. بزرگ ترین ستاره هایی مانند سیلوستر استالونه، راسل کرو، تام کروز، نیکول کیدمن، ساندرا بولاک، آرنولد شوارتزنگر، مل گیبسون و جولیا رابرتز بین 15 تا 20 میلیون دلار برای هر فیلم دریافت کردند و در برخی موارد حتی سهمی از سود فیلم به آنها داده شد.
برای
از سوی دیگر، فیلمنامه نویسان معمولاً کمتر از بازیگران یا کارگردانان برتر دستمزد دریافت می کردند، معمولاً کمتر از یک میلیون دلار برای هر فیلم. با این حال، بزرگترین عامل افزایش هزینه ها، جلوه های ویژه بود. تا سال 1999 میانگین هزینه یک فیلم پرفروش 60 میلیون دلار قبل از بازاریابی و تبلیغات بود که 80 میلیون دلار دیگر هزینه داشت.
در دهه 1930، دموکرات ها و جمهوری خواهان پول را در هالیوود دیدند. رئیس جمهور فرانکلین روزولت مشارکت بزرگی با هالیوود دید. او از اولین پتانسیل واقعی ستاره های هالیوود در یک کمپین ملی استفاده کرد. ملوین داگلاس در سال 1939 به واشنگتن سفر کرد و با نیو دیلرهای کلیدی ملاقات کرد.
فیلم ,یک ,های ,هزینه ,دلار ,میلیون ,میلیون دلار ,کمتر از ,معمولاً کمتر ,هر فیلم ,دهه 1990
درباره این سایت